15 Niedziela Zwykła, Rok B
WSPÓLNE PODĄŻANIE DO KRÓLESTWA
Jezus rozsyła Apostołów po dwóch, by nauczali, „wzywali do nawrócenia”, wyrzucali złe duchy. Nie idą w pojedynkę, podobnie jak my, nie zdobywamy świętości w pojedynkę – jak niedostępne dla nikogo indywidualności. Do Królestwa podążamy jako wspólnota.
Bóg niestrudzenie walczy o człowieka, o jego zbawienie. Posyła kapłanów, ludzi świeckich, każdego z nas, byśmy byli żywą Ewangelią, by w naszej twarzy można było dostrzec oblicze Chrystusa.
Jednych świadkowie wiary pociągają, dla innych stają się niewygodni, ponieważ budzą sumienia. W życiu, które przenika światło Bożej łaski widać niezwykłe piękno. Łatwo dostrzegalne staje się wtedy wszystko, co na świecie jest zaprzeczeniem miłości.
Prorok Amos został powołany do misji prorockiej, by wzywać do nawrócenia naród izraelski. Był głosem Boga, którego nie chciano słuchać i mimo to, pozostał wierny Panu (I czytanie).
W Chrystusie Bóg „wybrał nas przed założeniem świata” (II czytanie) i przeznaczył dla siebie. Naszym celem jest niebo. O tym należy mówić i dzielić się wiarą, bez względu na reakcje otoczenia – akceptację, czy wyśmianie, a nawet odrzucenie.
Apostołowie nie zawsze byli przyjmowani z entuzjazmem, a jednak wytrwale głosili Dobrą Nowinę. Prośmy Pana o taką wytrwałość w podążaniu Jego drogami i bądźmy otwarci na otaczających nas ludzi.
/Opracowanie: s. Ludwika/