3 Niedziela Wielkiego Postu, Rok C
WĘDRÓWKA PRZEZ PUSTYNIĘ ŻYCIA
Grzech jest powolnym umieraniem duszy; pozbawia łaski i osłabia odporność na działanie złego ducha. Sakrament pokuty przywraca do przyjaźni z Bogiem i daje siłę do podążania drogami zbawienia; pomaga otwierać się na działanie Ducha Świętego.
Jezus Chrystus wysłużył nam życie wieczne. Mając wolą wolę, możemy ten dar odrzucić. Wydaje się to mało prawdopodobne, jednak codzienne wybory, jeżeli są sprzeczne z Miłością, prowadzą do dramatycznej decyzji – wzgardzenia Miłością.
Dopóki żyjemy, Bóg o nas walczy, daje wciąż nową szansę do nawrócenia. Boski Ogrodnik z troską przycina i okopuje, zabiegając, by człowiek – jak drzewo figowe – wydał owoc. Od nas zależy czy tak się stanie, czy może też owocem życia będzie wyjałowiona wokół ziemia, którą jest negatywny wpływ na otoczenie.
Bóg, jak niegdyś Mojżesza, tak i dzisiaj posyła proroków, by głosili Jego imię oraz prawdę, że Temu, który jest, zależy na wyprowadzeniu człowieka z niewoli grzechu i wprowadzeniu do żyznej ziemi, gdzie panuje prawdziwa wolność, ziemi opływającej w Boże błogosławieństwo i łaskę.
Wędrujemy przez życie, podobnie jak Izrael przez pustynię. Możemy przyjąć dwie postawy: narzekania i lekceważenia Boga lub postawę ufności i otwartości na Boże prawo, patrząc na nie jak na drogowskazy, które podpowiadają jak postępować, by zbawienie stało się naszym udziałem.
Niech nasza wędrówka przyniesie obfite owoce na życie wieczne.
/Opracowanie: s. Ludwika/