Scroll to top

Uniżenie wywyższeniem

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, Rok C

UNIŻENIE WYWYŻSZENIEM

W chwilach cierpienia chcemy mieć przy sobie tych, których kochamy. Podobnie Jezus: w obliczu zbliżającej się Męki, ostatnie godziny pragnie spędzić z uczniami. Wspólnie spożywają Paschę, a następnie Pan sprawuje pierwszą Eucharystię, której pamiątkę będziemy obchodzić do końca istnienia świata.

Tę podniosłą, uroczystą atmosferę burzy zapowiedź zdrady i spór o to, kto jest ważniejszy, pierwszy, wyjątkowy. Piotr otrzymuje obietnicę pełnienia wśród pozostałych uczniów roli przewodnika oraz zapowiedź wyparcia się Mistrza. Bolesne wspomnienia zdrady były dla pierwszego spośród Apostołów, ościeniem do końca życia. Z jednej strony klęska, z drugiej łaska utrzymująca porywczego rybaka w pokorze.

Dopóki żyjemy jesteśmy zdolni do popełnienia każdego grzechu. Nieprzewidziana, ekstremalna sytuacja, nieopanowane emocje, mogą wyzwolić różne reakcje. Stajemy się ofiarą lub katem. Świadomość tego może sprawić, że będziemy daleko od potępiania innych…

Bóg wspomaga i umacnia swoje sługi, a niesprawiedliwych sprowadza z bezdroży i kieruje ich kroki na drogę zbawienia. Jezus dał przykład jak żyć, by zwyciężać ciało, świat, szatana: „uniżył samego siebie (…). Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko”.

Wynoszenie się nad innych jest oznaką pychy; uniżenie owocem pokory, a pokora jest prawdą. Uniżanie nie ma nic wspólnego z poniżaniem siebie, lecz uznaniem pełnej zależności od Boga i bezgranicznym zaufaniu.

Niech rozpoczynający się Wielki Tydzień będzie dla nas czasem szczególnej otwartości na Bożą łaskę, abyśmy przeżywając z Chrystusem Jego Mękę, doświadczyli również radości Zmartwychwstania.

Uniżmy się przed Panem, abyśmy zostali wywyższeni na wieki.

/Opracowanie: s. Ludwika/