5 Niedziela Wielkanocna, Rok C
ZATROSKANY OJCIEC
Nowe przykazanie, które Jezus daje uczniom, to przykazanie miłości. Prawo, tak restrykcyjnie przestrzegane przez Żydów, okazuje się niewystarczające, ponieważ zawiera martwą literę – bez Ducha.
Jezus podkreśla jak istotna jest wzajemna miłość, stanowi bowiem widzialny znak przynależności do uczniów Pańskich.
Bóg działa na świecie przez ludzi. Barnaba i Paweł umacniali „dusze uczniów”, zachęcali do wytrwania w wierze”, nauczali, dając swój czas i serce. Uwierzyli w Jezusa, rozmiłowali się w Nim, rozeznawali Jego wolę i przystępowali do działania.
Sama wiedza o Bogu nie wystarczy. Dopiero poznanie przez wiarę, miłość, otwarcie na Ducha Świętego, daje moc głoszenia Dobrej Nowiny. Potrzebujemy przykazań jako znaczących drogowskazów, które przez dokonanie osobistego wyboru – w prawdziwej wolności, będziemy chcieli zachowywać, nie zaś jako zbioru nakazów i zakazów. Przykazania dają życie, odnajdujemy w nich Ojca, zatroskanego o los swoich dzieci.
Każdy z nas może być apostołem Jezusa, który wsłuchując się w Jego głos, od Niego będzie uczył się ofiarnej miłości, odkrywał wielkość w prostych czynnościach codziennego życia. Nie ma w tym wielkiej filozofii czy mistyki, lecz zwyczajność i normalność.
Bóg zawsze jest blisko człowieka; prowadzi, umacnia, pociesza i odnawia – na miarę otwartości i intensywności pragnienia.
/Opracowanie: s. Ludwika/