Weź moje życie…
weź moje życie w Swe dłonie… i proszę …
powiedz Ojcu Niebieskiemu,
że jeszcze jedno małe serce pragnie żyć…, jak Jego Syn…
Dzień 8.09.2013 roku – Uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny – w naszym Klasztorze Sióstr Bernardynek był dniem wielkiej radości i dziękczynienia Panu Bogu za dar powołania. W tym dniu podczas Mszy Świętej miały miejsce obłóczyny postulantki Weroniki, która otrzymała strój zakonny i nowe imię S.Klara, rozpoczynając równocześnie nowy okres swej zakonnej formacji, zwany nowicjatem. Jest to szczególny moment w życiu każdej Siostry.
Uroczystej Mszy Św. o godz. 11.00 przewodniczył O. dr Tytus Fułat – Asystent Federacji Sióstr Bernardynek w Polsce w koncelebrze z Ks. dr Adamem Nitą – kanclerzem Kurii, Ks. dr Jerzym Jurkiewiczem – Wikariuszem Biskupim ds. zakonnych, Ks. mgr Antonim Bielakiem – Ojcem Duchownym WSD w Tarnowie, Ks. dr Leszkiem Durlakiem – proboszczem rodzinnej parafii postulantki, Ks. dr Andrzejem Wołczyńskim – rezydentem w Klasztorze oraz O. mgr Bonawenturą Noskiem – kapelanem Sióstr Bernardynek.
Główny celebrans w wygłoszonej homilii, mówiąc o różnych rodzajach powołań, wskazał na dużą wartość powołania do życia konsekrowanego. Podkreślił, że jest ono wyjątkowym darem dla ludzi, którzy głębiej rozumieją sens powołania oraz uznają znaczenie zawartego w nim świadectwa. Wierna odpowiedź na taki dar wymaga ciągłego dążenia do świętości oraz trwania w serdecznej przyjaźni z Bogiem.
Po Liturgii Słowa i odśpiewaniu Hymnu do Ducha Świętego odbył się obrzęd obłóczyn zakonnych – niezwykle prosty, a zarazem głęboki i bogaty w swej symbolice. Matka Przełożona dokonała wzruszającej ceremonii obcięcia włosów Siostry postulantki. Gest ten symbolizuje całkowite oddanie się Panu Bogu, a ścięte włosy są tym, co Siostra z siebie składa Bogu w darze – z miłością, aktem wolnej woli.
Następnie postulantce założony został brązowy habit przepasany sznurem, na którym zawieszona jest koronka franciszkańska. O symbolicznym znaczeniu publicznej zmiany stroju pisze Św. Paweł w Liście do Kolosan: „zwlekliście z siebie dawnego człowieka z Jego uczynkami, a przyoblekliście nowego, który wciąż się odnawia, ku głębszemu poznaniu Boga”. Na habit nałożony zostaje szkaplerz. Siostra przyjmując go na ramiona zostaje ukryta pod płaszczem Maryi – Matki wszystkich osób konsekrowanych.
Po okryciu głowy białym welonem i wiankiem, symbolizującym zaproszenie do tego, by za wstawiennictwem Niepokalanej Dziewicy, uczyć się coraz głębiej kochać Jezusa, kapłan ogłosił Siostrze i całej Wspólnocie nowe imię Siostry. Przyjmując nowe imię Siostra staje się nowym człowiekiem w Chrystusie.
Dzień obłóczyn – to dzień pełen radości, pokoju i dziękczynienia, wprowadzający Siostrę w etap nowicjatu, który jest czasem zgłębiania życia kontemplacyjnego, poszukiwaniem Boga, trwaniem przy Jezusie myślą i sercem. Podczas Nowicjatu Siostra przygotowuje się do złożenia trzech ślubów zakonnych i życia Radami Ewangelicznymi. Nowicjat odbywa się w ścisłej klauzurze. Na tym etapie Siostra Nowicjuszka kontynuuje swą formację pod przewodnictwem Mistrzyni w odosobnieniu, ciszy i milczeniu, ucząc się życia w łączności z Jezusem.
Dzisiejsza uroczystość obłóczyn S. Klary na pewno bardzo mocno zapisze się w pamięci wszystkich obecnych. Ceremonii towarzyszyły silne emocje oraz uczucia, wyciskające łzy wzruszenia u uczestników – najbliższej Rodziny, przyjaciół i wiernych zgromadzonych w Kościele.
Na zakończenie, Ojciec kapelan w imieniu własnym oraz Sióstr Bernardynek podziękował wszystkim za obecność i wspólną modlitwę w tym ważnym dla całej Wspólnoty dniu oraz złożył życzenia Siostrze Klarze, aby Dobry Bóg za przyczyną Matki Najświętszej umacniał Ją na drodze zakonnego powołania.
Życzymy naszej Siostrze Nowicjuszce, aby za przykładem swej patronki
Św. Klary uczyła się miłości Boga i ludzi, świętej prostoty, radosnego praktykowania ubóstwa i pokornego posłuszeństwa.
Aby każdego dnia z czystym sercem szukała Pana i Jego świętej woli.
A Bóg – dawca powołania, by zakończył dzieło, które rozpoczął.