Nad mieszkańcami kraju mroków
zabłysło światło …
Czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu przypada Święto Ofiarowania Pańskiego. To ważne wydarzenie z życia Chrystusa, które w liturgii ma szczególnie uroczysty charakter, jest pamiątką ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia.
Tradycyjnie, święto nazywane jest Świętem Matki Bożej Gromnicznej, podkreślając w ten sposób przyniesienie przez Maryję małego Jezusa do świątyni.
Podczas Ofiarowania starzec Symeon wziął na ręce swoje Pana Jezusa i wypowiedział prorocze słowa.
„Światłość na oświecenie pogan i na chwałę Izraela”
(Łk 2, 32).
Obchodom towarzyszyła procesja ze świecami. Od X w. upowszechnił się obrzęd poświęcania świec – gromnic. Ich płomień symbolizuje Jezusa – Światłość świata, Pana wszelkich praw natury, Chrystusa, który uciszał burze.
Dlatego też, zwłaszcza w niebezpieczeństwach wielkich klęsk i grożącej śmierci, brano do ręki gromnice, poświęcone w święto Ofiarowania Chrystusa. Podczas burzy w oknach stawiano zapalone gromnice prosząc Maryję o ochronę. Gromnicę wręczano również konającym, aby ochronić ich przed złymi duchami.
Święto Ofiarowania związane jest z tajemnicą Narodzenia Pańskiego, dlatego też w tym dniu śpiewa się jeszcze kolędy. Ze świętem Matki Bożej Gromnicznej kończy się czas uroczystości bożonarodzeniowych – śpiewania kolęd, wystawiania żłóbków i choinek. Liturgia po raz ostatni ukazuje Chrystusa-Dziecię.
Opracowano na podstawie: www.brewiarz.pl