Scroll to top

Dzień Życia Kontemplacyjnego

„Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus”.

W  liturgiczne   wspomnienie   Ofiarowania   Najświętszej  Maryi  Panny   obchodzony jest Światowy  Dzień  Życia  Kontemplacyjnego.

Nazwa  kontemplacja  wywodzi  się  z  łaciny. Jest  to  odmiana  modlitwy, podczas której modląca  się  osoba  spogląda  z  miłością  na  Boga i na Boże tajemnice. Wg Św. Teresy z  Avila  kontemplacja  jest  doświadczaniem  wzajemnej obecności, „byciem sam na sam z  Bogiem,  który  nas  kocha”.  Powtarzanie  słowa  Bożego oczyszcza serce i umożliwia przyjęcie  myśli  i  uczuć  wypełniających  serce  Boga.

Wspólnota     Sióstr    Bernardynek     jest     wspólnotą    kontemplacyjną.    Największym naszym  pragnieniem  jest  trwanie  w  bliskości Jezusa  poprzez adorację Najświętszego Sakramentu. Nasza  modlitwa  jest  ukierunkowana  na  kontemplację, jest  równocześnie adoracją,  dziękczynieniem  i  uwielbieniem.

/Św. Jan Paweł II/
Św. Jan Paweł II powiedział o siostrach kontemplacyjnych, że są „sercem Kościoła”. Podkreślając wartość powołania kontemplacyjnego, skierował do nich następujące słowa: „Moje szczególne błogosławieństwo i życzenia kieruję do mniszek, które całkowicie poświęcają się kontemplacji. (…) Powierzam Wam, siostrom kontemplacyjnym, całą ludzkość i świat. Wam, waszym modlitwom i ofiarom”. 

/Papież Benedykt XVI/
„Pragnę zapewnić siostry powołane przez Pana do życia kontemplacyjnego o szczególnej bliskości mojej i całej wspólnoty kościelnej. Równocześnie ponawiam zachętę skierowaną do wszystkich chrześcijan, aby klasztorom klauzurowym nie zabrakło niezbędnego wsparcia duchowego i materialnego. Tak wiele zawdzięczamy tym osobom, które poświęcają się całkowicie modlitwie za Kościół i świat!” 

/Papież Franciszek/
Papież Franciszek mówiąc o powołaniu do życia kontemplacyjnego  przypomina o znaczeniu dla Kościoła osób, które usłyszały wezwanie do bezpośredniego naśladowania Jezusa na drodze rad ewangelicznych:  „Ta przynależność do Pana pozwala dać specjalne świadectwo Ewangelii królestwa Bożego. Będąc całkowicie poświęceni Bogu, są całkowicie oddani(…), aby nieść światło Chrystusa tam, gdzie są najgęstsze ciemności i szerzyć swoją nadzieję w sercach przygnębionych”