„Jakże wspaniałą światłością jaśniejesz,
Córo królewska ze szczepu Dawida,
Święta Maryjo, wysoko się wznosisz
ponad aniołów i błogosławionych…”
Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Królowej zostało wprowadzone przez papieża Piusa XII w 100-tną rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi,
11 października 1954roku.
Tytuł „Królowa” podkreśla stan Maryi w czasach ostatecznych jako Tej, która zasiada obok Swego Syna, Króla Chwały. W ten sposób wypełniły się słowa Magnificat „Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny…”
Prawda o królewskiej godności Bogarodzicy ma podstawy w Piśmie Świętym i jest od najdawniejszych czasów przeżywana przez wiernych. Już od Soboru Efeskiego (431r.) przedstawiano Bogarodzicę na królewskim tronie i z królewskimi insygniami, otoczoną orszakiem aniołów i świętych niebian, jako że panuje Ona nie tylko nad siłami natury, ale i nad zakusami szatana.
Królewska godność Matki Bożej opiera się na łączności z Chrystusem Królem przez macierzyństwo Boże. Jest Królową, bo jest Matką Boga i współdziała z Chrystusem w dziele odkupienia. Ona, podobnie jak Chrystus i w łączności z Chrystusem,
przyczyniła się do obalenia królestwa szatana – przez uwolnienie ludzkości od grzechu.
Wydarzenie ukoronowania Maryi wspominamy również w piątej tajemnicy chwalebnej różańca świętego.
Boże, Ty ustanowiłeś Rodzicielkę Twojego Syna naszą Matką i Królową,
spraw, abyśmy za Jej wstawiennictwem osiągnęli chwałę
przygotowaną dla Twoich dzieci w Królestwie niebieskim….