2 Niedziela Wielkiego Postu, Rok B
OLŚNIEWAJĄCE PIĘKNO
Jezus przemienia się wobec Piotra, Jakuba i Jana, ukazując swe bóstwo. Mojżesz i Eliasz reprezentują Prawo i Proroków, których zapowiedzi Pan wypełnia.
Z powodu strachu Piotr – głowa Apostołów – nie wypowiada się rozsądnie. Bowiem sens tego wydarzenia uczniowie zrozumieją dopiero po zmartwychwstaniu. Najważniejszy jest głos Ojca, świadczący o boskim pochodzeniu Jezusa, który poleca słuchać Syna i wprowadzać w życie Jego naukę.
Piękno Jezusa z jednej strony zachwycało, z drugiej, było źródłem strachu. Strach powoduje, że – jak Piotr – niekiedy zachowujemy się nieracjonalnie.
Bóg jest największym pięknem, które będziemy kontemplować całą wieczność i nigdy nam się to nie znudzi. Już teraz możemy wpatrywać się w oblicze Pana i czerpać życie dające prawdziwą radość. „Tracąc” czas dla Jezusa przemieniamy się, stając się do Niego podobni. Wciąż jednak popełniamy błędy. Jak Piotr wypowiadamy się nieadekwatnie do sytuacji, postępujemy niewłaściwie, raniąc innych. Nawet w takich chwilach miłość Boga nie zmienia się. Piotr, po niefortunnej wypowiedzi, nadal pozostał pierwszym spośród Apostołów.
Każdy z nas ma swoje nienaruszalne miejsce w sercu Ojca, którego nikt i nic nam nie odbierze. Nie zniechęcajmy się własnymi słabościami. One nie stanowią o naszej wartości. Przypominają jedynie, że bardziej niż wszystkiego innego, potrzebujemy Boga.
/Opracowanie: s. Ludwika/