„Istotą życia konsekrowanego jest radość pochodząca ze świadomości,
że Bóg nas kocha, nawet w chwilach wielkich trudności.
Tę radość należy podsycać modlitwą, rozważaniem Słowa Bożego,
sakramentami i życiem wspólnotowym.”
Podczas spotkania z osobami zakonnymi w Korei Południowej w sierpniu 2014 roku, Ojciec Święty Franciszek rozważając rady ewangeliczne, którymi mają żyć osoby zakonne, omówił znaczenie poszczególnych zakonnych ślubów.
„Doświadczenie Bożego miłosierdzia, karmiące się modlitwą i wspólnotą,
musi kształtować wszystko, czym jesteście, wszystko, co czynicie.
Wasza czystość, ubóstwo i posłuszeństwo będą radosnym świadectwem miłości Boga na tyle, na ile będziecie mocno trwali na skale Jego miłosierdzia.
To jest skała ..„
„Dojrzałe i wielkoduszne posłuszeństwo zakonne wymaga przylgnięcia w modlitwie do Chrystusa, który przyjąwszy postać sługi, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. Nie ma drogi na skróty: Bóg pragnie naszych serc całkowicie, a to oznacza, że musimy coraz bardziej zapomnieć samych siebie i wychodzić z własnych ograniczeń”.
„Zakonna czystość wypływa z doświadczenia Bożego miłosierdzia. Czystość wyraża wyłączne poświęcenie się miłości Boga, który jest skałą naszych serc (…) Pokusy w tej dziedzinie wymagają złożenia pokornej ufności w Bogu, czujności, wytrwałości i otwarcia serca na mądrego brata czy mądrą siostrę, których Pan stawia na naszej drodze”.
„Ślub ubóstwa, w doświadczeniu Bożego miłosierdzia (…) jest skarbem. Odkrywamy go właśnie w sytuacji niedostatku, potrzeby przebaczenia i uzdrowienia, gdy Chrystus ubogaca nas swoim ubóstwem.”