1 Niedziela Adwentu, Rok B
BĄDŹMY CZUJNI
Dzisiaj rozpoczynamy Adwent, który jest czasem radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Tymczasem pierwsze czytanie jest swoistą lamentacją nad losem Izraela, który z jednej strony uznaje swoją niewierność i odstępstwo od Boga, z drugiej, jest przekonany, że Pan błogosławi tym, którzy pokładają w Nim ufność. Lud prosi ustami proroka Izajasza, aby Bóg „rozdarł niebiosa i zstąpił”, nie pozwalał błądzić z dala od Jego dróg i odmienił los narodu.
Jakże często jesteśmy rozdarci! Świadomość własnej grzeszności, win oraz dobrych czynów niepochodzących z czystej intencji, które są jak „skrwawiona szmata” – nic nie warte, powoduje ból, rozpacz. Bóg jest naszym Ojcem, uczynił nas swym dziełem, wzbogacił we wszelkie łaski i umacnia każdego dnia, byśmy wytrwali w wierności „oczekując objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa” (II czytanie).
Dzień zbawienia jest coraz bliżej, dlatego Jezus zachęca do czujności i uwagi. Nie znamy dokładnego czasu, wiemy, że mamy dobrze wykonać powierzone nam obowiązki, czyli spełnić wolę Pana.
Już wkrótce będziemy obchodzić pamiątkę narodzin Chrystusa, które były zapowiedzią naszego odkupienia i pojednania z Ojcem. Nie dajmy się zaskoczyć! Nie śpijmy!
Otwórzmy się na ogrom błogosławieństw, które przynosi Jezus i w małej dziecinie objawia swą wielkość, nieograniczoność, potęgę. Pozwólmy uleczyć nasze rany, rozdarcia, byśmy odnowieni na duchu, chodzili tylko Bożymi drogami.