W Adwentowej ciszy
czekamy na przyjście z nieba
Tego co kiedyś w żłobie
dziś w białym opłatku chleba
W najbliższą niedzielę rozpoczniemy Adwent. Jest to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana, przypominający oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa.
Jest to również czas poprzedzający pamiątkę Wcielenia, czyli narodzin Jezusa – Syna Bożego z Niepokalanej Dziewicy Maryi.
Bóg tak ukochał świat, że w swojej wielkiej miłości zesłał swego Jednorodzonego Syna, aby dokonał dzieła Odkupienia człowieka. Nie narusza jednak naszej wolności. Możemy zatem tę łaskę przyjąć lub odrzucić.
Czy przyjmę Chrystusa do swego życia, czyniąc w sercu mieszkanie dla Niego?
Pierwsza niedziela Adwentu to także początek nowego roku liturgicznego, którego hasłem są słowa: Idźcie i głoście.
Kto bowiem uznaje Jezusa Chrystusa za swego Pana, nie zamyka się w przysłowiowych czterech ścianach, ale dzieli się wiarą, stając się przez to świadkiem nieskończonej Bożej miłości i miłosierdzia.
Niech czas Adwentu będzie pełnym tęsknoty oczekiwaniem na Boże Narodzenie; czasem oczyszczenia serc i pogłębienia naszej miłości.
Przeżyjmy go w skupieniu, ale z rozpromienionym i przepełnionym wdzięcznością sercem dla Boga i Matki Najświętszej, którą Kościół w Adwencie czci w sposób szczególny poprzez Roraty.
Jak świeca roratnia rozprasza mroki nocy, tak przychodzący Zbawiciel rozprasza ciemności grzechu. Dlatego wołajmy: Rorate coeli, desuper… (Niebiosa spuśćcie rosę…)!
