Zwycięstwo przez wiarę i miłość.
W dniu 14 sierpnia Kościół wspomina Św. Maksymiliana Marię Kolbego – polskiego franciszkanina konwentualnego, prezbitera, męczennika i świętego kościoła katolickiego.
Urodził się w 1894 roku w Zduńskiej Woli. Rodzice, chociaż ubodzy, byli przesiąknięci duchem katolickim i polskim. Należeli do III zakonu Św. Franciszka.
Od najwcześniejszych lat wyróżniał się szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej.
W 1906r. w kościele ukazała Mu się Najświętsza Maryja Panna, trzymająca w ręce białą i czerwoną koronę. Zapytała Go, którą wybiera, dając do zrozumienia, że czerwona oznacza męczeństwo, a biała czystość – wziął obydwie.
W 1907r. rozpoczął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, a w 1910r. nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. W 1912r. podjął studia w Krakowie, kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Śluby wieczyste złożył w roku 1914 przyjmując imię Maria. Uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie Gregorianum oraz z teologii na wydziale ojców franciszkanów, interesował się także matematyką i fizyką. W 1918 roku przyjął święcenia kapłańskie.
W latach 1931–1935 prowadził działalność misyjną w Japonii, gdzie rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika Rycerza Niepokalanej i założył Niepokalanów Japoński. Podobne ośrodki założył także w Chinach i Indiach. W 1936r. powrócił do Polski, aby kierować Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie.
W czasie okupacji niemieckiej działalność klasztoru została zawieszona, we wrześniu 1939 roku Niemcy aresztowali zakonników. Po wyjściu na wolność Maksymilian zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał się pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. Powtórnie został aresztowany w lutym 1941 roku był przesłuchiwany i więziony na Pawiaku. W maju 1941 roku trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz. W obozie dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Ojciec Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 roku. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium.
Maksymilian Kolbe został beatyfikowany 17 października 1971 r. przez papieża Pawła VI, jako wyznawca, a kanonizowany 10 października 1982 r. przez papieża Jana Pawła II, jako męczennik.
W ikonografii Św. Maksymilian przedstawiany jest w habicie franciszkańskim lub w więziennym pasiaku, czasem z numerem obozowym 16670 na piersi. Towarzyszy Mu Maryja Niepokalana. Jego atrybutem jest korona z drutu kolczastego lub dwie korony – czerwona i biała.