„Oto są skarby Kościoła!”
W dniu 10 sierpnia
w Kościele obchodzone jest święto
Św. Wawrzyńca – diakona i męczennika
Wawrzyniec był jednym z siedmiu diakonów Kościoła rzymskiego za czasów papieża Sykstusa II. Według Passio, czyli opisu męki wielkiego diakona, Wawrzyniec miał być wyłączony z grupy skazanej na śmierć, która stanowiła orszak papieża. Wawrzyniec był administratorem majątku Kościoła w Rzymie, opiekował się ubogimi. Namiestnik rzymski liczył, że namową i kuszącymi obietnicami, bądź katuszami, wymusi na Nim oddanie całego majątku kościelnego w swoje ręce. Wawrzyniec miał wówczas poprosić o kilka dni, aby mógł zebrać „skarby Kościoła” i pokazać je namiestnikowi. Kiedy nadszedł oznaczony dzień, diakon zgromadził wszystką biedotę Rzymu, którą wspierała gmina chrześcijańska. Miał przy tym wypowiedzieć słowa: „Oto są skarby Kościoła!” Zawiedziony tyran kazał zastosować wobec Niego wyjątkową katuszę. Kazał Go najpierw biczować, potem powieszono Go, na końcu rozciągnięto na kracie, pod którą położono rozżarzone węgle.
Niezwykłe okoliczności męczeńskiej śmierci, rozbudziły w Kościele rzymskim wielki kult Wawrzyńca. Doznawał On czci, jako szczególny patron ubogich, piekarzy, kucharzy i bibliotekarzy. Wzywano Go na pomoc w czasie pożarów i przeciw chorobom reumatycznym. Jemu także przypisywano, że co piątek schodzi do czyśćca, aby wybawić stamtąd jedną duszę.
Kult Wawrzyńca rozprzestrzenił się także na ziemie polskie. Jest patronem Hiszpanii i Norymbergi, diecezji pelplińskiej i Wodzisławia Śląskiego.
Wawrzyniec przedstawiany jest jako diakon w dalmatyce, czasami jako diakon ze stułą. Jego atrybutami są: księga, krata, palma, otwarta szafka, a w niej księgi Ewangelii, sakiewka, zwój.
W sierpniu można obserwować na niebie spadające perseidy, nasilenie tego zjawiska ma miejsce w dzień św. Wawrzyńca, stąd nazwa „Łzy św. Wawrzyńca”.