Przygotujcie drogę Panu
Prostujcie ścieżki dla Niego! …
I wszyscy ujrzą zbawienie Boże.
/Lk. 3,4-6/
Święta Bożego Narodzenia poprzedza czas Adwentu. Każdego roku może być czasowo różny – czyli o kilka dni dłuższy lub krótszy, ale zawsze mamy cztery Niedziele Adwentu. Istotę Adwentu doskonale oddaje jego łacińska nazwa adventus czyli „przyjście” – co w rzymskim cesarstwie odnosiło się do uroczystego oczekiwania na przyjazd cesarza.
Dla wszystkich chrześcijan Adwent jest czasem radosnego oczekiwania na przyjście Chrystusa i ma podwójne teologiczne znaczenie. Dlatego dzieli się na dwa okresy. Pierwszy okres trwa od początku do 16 grudnia i nawiązuje do oczekiwania na przyjście Chrystusa w czasach ostatecznych. Drugi okres obejmuje dni od 17 do 24 grudnia, będąc już bezpośrednim przygotowaniem do świąt Bożego Narodzenia. Atmosferę tych dni doskonale odzwierciedla czytana każdego dnia Ewangelia opisująca wydarzenia, które poprzedzały przyjście Zbawiciela na ziemię. Dzięki temu, w oparciu o Ewangelie możemy pokusić się o dokładną rekonstrukcję wydarzeń towarzyszących narodzinom Jezusa. Wiele trudniej byłoby z ustaleniem dokładnej daty Jego narodzin.
Przyjście każdego dziecka na świat w rodzinie jest wielkim wydarzeniem zarówno dla matki jak i ojca. To wydarzenie czyni ich szczęśliwymi, radosnymi, spełnionymi. Szczególnie, gdy oczekują pierwszego dziecka. Jako przyszli rodzice podejmują już wcześniej wiele starań i przygotowań, aby godnie przyjąć nowe życie, nowego członka rodziny.
Tym bardziej my chrześcijanie, obchodząc każdego roku pamiątkę narodzin Syna Bożego, musimy się duchowo przygotować. Dobrze przygotowani będziemy lepiej świadczyć o Bogu, wypełniając Chrystusowy nakaz: „Idźcie i głoście” (Mt 10,7). To właśnie te słowa stały się hasłem i programem obecnego roku duszpasterskiego w naszym kraju.
Święta Bożego Narodzenia należą do najpopularniejszych świąt obchodzonych na całym świecie. Może w niektórych krajach ze względu na prześladowania i wojny nie są tak radośnie przeżywane przez wielu naszych Braci i Siostry, jak u nas, czy gdzie indziej. Dlatego w duchu wdzięczności idźmy na spotkanie przychodzącego Pana, pojednani z Bogiem i bliźnimi.
Niech prawdziwa miłość napełnia każde ludzkie serce i całe nasze rodziny zasiadające do wieczerzy wigilijnej po ukazaniu się na niebie pierwszej gwiazdy. Natomiast drodze na Pasterkę, niech towarzyszy szczera radość i pragnienie wyśpiewania Nowonarodzonemu Bogu razem z pasterzami:
„Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”.
/O. Bonawentura – Kapelan Sióstr Bernardynek/